Het boek levert bewijs op bewijs dat de mens van nature geen kwaad wilt doen. Voor mij is dat iets wat ik heel erg meeneem in mijn persoonlijke leven, in de basis ga ik uit van vertrouwen. Als ik dan een keer wordt opgelicht dan is het maar zo, want zoals Bregman ook zegt:

“Als je nog nooit in je leven bent opgelicht, dan kun je je afvragen of je wel met genoeg vertrouwen door het leven gaat.”

Wat voor mij het meest waardevol was, was het 80/20 principe, ook wel de Wet van Pareto genoemd. In het kort betekent dit principe dat doorgaans 20% van de input zorgt voor 80% van het resultaat. Zo zorgt 20% van je klanten voor 80% van je omzet, heb je 20% van je kleren, 80% van de tijd aan én zijn 20% van jouw vrienden verantwoordelijk voor 80% van je geluk.

Als je op deze manier naar je projecten en leven gaat kijken, krijg je veel sneller zicht op wat nou écht belangrijk is wat je doet. Zo ben ik heel bewust minder tijd gaan besteden aan mensen in mijn omgeving met wie ik minder heb en het meeste aandacht de vrienden en familie die het dichts bij me staan.

Mijn belangrijkste inzicht is dat het maken van keuzes juist heel veel vrijheid kan geven. Terwijl het hebben van veel keuzemogelijkheden mensen juist bevriest.

“Commitment gives you freedom because you’re no longer distracted by the unimportant and frivolous”

Durf te kiezen voor dingen/mensen waar jij een f*ck om geeft. En durf dus ook te kiezen voor alle andere dingen waar je juist niet mee bezig wilt houden. En als je deze keuze dan gemaakt hebt, omarm deze en alle mogelijke hobbels die bij dit pad horen. Uiteindelijk zal jezelf echt in iets verdiepen je meer voldoening geven dan oppervlakkige gemakken.

Vooral het concept van ‘keystone habits’ vond ik heel leerzaam. Dit zijn gewoontes die andere gewoontes in gang zetten, positief of negatief. Gamen was voor mij persoonlijk een negatieve keystone habit. Ondanks dat het leuk was om te doen in de avond, kostte het me vele goede uren nachtrust en had ik minder tijd voor andere belangrijke zaken. Sinds ik hiermee gestopt ben, heb ik veel meer tijd om aan andere projecten te werken, meer te sporten en slaap ik een stuk langer en beter. Dit soort patronen bij jezelf herkennen en kunnen aanpassen is heel leerzaam en dus ook heel interessant.

Ik heb twee grote leerpunten van dit boek. De eerste is dat je je kosten laag moet houden. En de tweede is dat je je geld moet investeren in dingen die je op termijn geld opleveren (assets) i.p.v. geld kosten (liabilities). Denk hier aan dingen zoals aandelen, vastgoed of kleine side-businesses. Door op deze manier met je geld om te gaan, kan iedereen langzaam meer waarde (dus niet per se geld!) verzamelen. Dit is een lange maar wel relatief makkelijke weg naar financiële onafhankelijkheid. Een ander boek dat dit principe ook heel duidelijk en praktisch uitlegt, is Miljonair met een gewone baan van Oeds-Jan Postma.

Het belangrijkste inzicht dat ik hieruit heb meegenomen is de kracht van het verhaal. Vergelijkend met de geschiedenis en het dierenrijk is het bijvoorbeeld ongelofelijk hoe wij als mensen met miljoenen in een wereldstad op elkaar wonen en dat dat eigenlijk altijd goed gaat. Dit kan alleen doordat wij diegenen die wij tegenkomen genoeg vertrouwen om daarmee gemoedelijk door het leven te gaan, wat teruggaat naar een gemeenschappelijk geloof in een verhaal. Deze verhalen zijn ooit verteld, over nationaliteit, geloof of geld, en op een dusdanige manier in onze samenleving versmolten dat wij geloven dat wij mensen die deze zelfde verhalen geloven kunnen vertrouwen. Fascinerend.

Wat bomen ons vertellen relateert aan de klimaatverandering, en de klimaatverandering beschrijven ze door naar bomen te kijken. Er komen leuke verhaaltjes in voor, waardoor het leuk blijft. Het grootste inzicht is dat bomen super gaaf zijn!

“Bomen zijn super gaaf!”

Het is een heel interessante kijk op klimaatverandering, en geeft een inkijkje in de wereld van de dendrochronologie. Als je natuur, klimaatverandering en bomen gaaf vindt is dit zeker een aanrader! 🙂