Reden om non-fictie te lezen

Ik lees non-fictie omdat ik van mensen houd. Ik vind het mooi om mij in anderen te verdiepen en te lezen waar zij mee bezig zijn of hoe ze anderen kunnen helpen. Levensverhalen en vooral verhalen over de oorlog hebben mij van jongs af aan geboeid.

Boek 1: De laatste getuige van Frank Krake

De laatste getuige gaat over Wim die in een Amsterdamse volksbuurt opgroeit en tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt opgepakt door de Duitsers. Hoe hij vertelt over de kampen die hij overleeft en hoe hij thuiskwam na de oorlog en een ander pad koos heeft mij diep geraakt. Hij heeft zijn laatste levensjaren gebruikt om aan Frank Krake het verhaal te vertellen en zijn verhaal niet verloren te laten gaan. Het zit vol kleine levenslessen en dat vind ik mooi.

”Het is meer dan een oorlogsverhaal”

Anderen zouden dit boeken moeten lezen omdat het meer is dan alleen een oorlogsverhaal. Het gaat over wat zo’n situatie met je doet en wat het met je doet als anderen jou niet meer zien als mens maar als iets. Hoe hij soms voor zichzelf kiest, voor overleven kiest en daarmee ook anderen helpt. En het is heel spannend en mooi beschreven door de auteur. Ik heb me geen moment verveelt.

Boek 2: Een vrouw in de Poolnacht – Christiane Ritter

Dit boek las ik nadat ik Noorderlicht las van Mariska Overmars. Het bijzondere is dat dit boek in de jaren 30 is geschreven door een vrouw die met haar man meegaat op expeditie naar de Noordpool. Ze deelt verhalen over haarzelf, de mannen, hun verhalen die zij weer aan haar vertellen over hun reizen, jacht en over andere avonturiers op Spitsbergen. Het is een boek dat boeit, dat je nieuwsgierig maakt en je echt een aantal mooie leesuren bezorgt. Het verhaal wordt geïllustreerd met kleine tekeningetjes die Christiane heeft gemaakt en enkele foto’s.

Het boek geeft je het gevoel dat je mee bent geweest op deze ijskoude reis. Zo goed beschreven en heel bijzonder omdat het al heel oud is. Daarom is het speciaal. Wij weten wat er sindsdien gebeurd is in de wereld en met het klimaat en dat maakt je stil want ze schrijft zo overtuigend over de natuur en alles wat ze ziet en meemaakt. Als ze het niet in woorden kan vatten dan maakt ze een tekening of foto’s die ook gedeeld worden.

Boek 3: Zes op reis – Mellody Alberts-Jonasse

Mijn grootste inzicht uit dit boek is dat alles mogelijk is als je je ervoor inzet. Een gezin van zes gaat op wereldreis en de moeder van het gezin vertelt precies hoe ze deze droom waar konden maken. Het is een reis met veel bijzondere momenten en verrassingen of, zoals ze het zelf noemt; “een knipoogje uit de hemel” als ze een oude vriend terugziet. Maar ook de minder mooie momenten worden openlijk gedeeld met de lezer.

Als ze slachtoffer zijn van mensen die misbruik maken van toeristen of als een zoon de camera kwijt raakt onderweg. Ze leggen alle obstakels in Gods handen en blijven vertrouwen op een goede afloop. Het lezen van dit boek kan ook troostend en helend werken voor de lezer.

Het boek is prettig geschreven en alles wat ze tegenkomen wordt uitgebreid benoemd. Ook de dingen die je liever stil zou willen houden. En de bijzondere momenten waarop ze ook sterk blijven vertrouwen op hun geloof, daar sprak kracht uit. Het leert je dat je je dromen waar kunt maken maar dan moet je er wel wat voor doen of laten.

De schrijfstijl is heel persoonlijk, het is echt een verhaal van een (trotse) moeder die over haar gezin schrijft, ze stelt ze aan het begin allemaal even voor en gaat dan aan de slag met het verhaal. Het leest als een dagboek en de situaties zijn beeldend geschreven. De lezer heeft soms het gevoel dat ze zelf op reis is.